Τυπικό Εισδοχής Δοκίμων
Η είσοδος όπως στο Τυπικό της Ανοιχτής Συνεδριάσεως.
Μ. Προκαθήμενος:
«Και τώρα καλώ τον Αξιωματικό επί των Ιστορικών να μας αναγνώσει ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα του Τάγματος».
Αξιωματικός:
Το 1118, είκοσι περίπου χρόνια μετά την ίδρυση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ από τον Γοδεφρίγο ντε Μπουγιόν και τους σταυροφόρους του, εννέα Γάλλοι ιππότες υπό την ηγεσία του Υγ ντε Πεγιέν, ενός ευγενή από την Καμπανία, έφτασαν στους Αγίους Τόπους και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω από τα ερείπια του Ναού του Σολομώντα.
Σκοπός τους ήταν να ιδρύσουν ένα Τάγμα με διπλή ιδιότητα, δηλαδή μοναστική και στρατιωτική, που θα είχε ως αποστολή του να προστατεύει τους Ευρωπαίους προσκυνητές, που επισκέπτονταν την εποχή εκείνη τους Αγίους Τόπους.
Πιο συγκεκριμένα, να προσέχουν την ευαίσθητη διαδρομή από το λιμάνι του Αγίου Ιωάννη της Άκρα ως την Ιερουσαλήμ. Επειδή εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω από τον αρχαίο Ναό του Σολομώντα, ονομάστηκαν Ιππότες του Ναού ή Ναίτες Ιππότες και το Τάγμα τους, Τάγμα του Ναού.
Αρχικά οι Ναίτες ζούσαν σε απόλυτη φτώχεια, ενώ ο επικεφαλής τους Υγ ντε Πεγιέν, μοιραζόταν το ίδιο άλογο με έναν από τους εννέα ιππότες , τον Ζωφρέ του Σαιν Ομέρ. Η δύναμη και η επιρροή τους όμως δεν άργησε να μεγαλώσει.
Εκτός των προαναφερθέντων άλλοι 7 Ιππότες υπήρξαν ιδρυτικά μέλη του τάγματος.
Ο Υγ ντε Πεγιέν εξελέγη και ο πρώτος Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος.
Έτσι, 10 χρόνια μετά την ίδρυση του Τάγματος ο αριθμός των Ναιτών έφτασε τους 300 Ιππότες και ο στρατός τους αριθμούσε 3,000 άνδρες. Η δύναμη τους μεγάλωνε συνεχώς, όσο καιρό βρισκόταν σε εξέλιξη οι σταυροφορίες, οι Ιερές εκστρατείες της Χριστιανικής Δύσης, που αποσκοπούσαν στην απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους άπιστους.
Στα πρώτα τους βήματα οι Ναίτες Ιππότες είχαν την υποστήριξη μιας από τις μεγαλύτερες μορφές της εποχής, του Αγίου Βερνάρδου του Κλερβώ, που ήταν επικεφαλής του μοναχικού ΚΙΣΤΕΡΚΙΑΝΟΥ Τάγματος. Ο Άγιος Βερνάρδος, χάρη στην μεγάλη του επιρροή, στην ευφράδεια και στην ασκητική ζωή του κατόρθωσε να πείσει τον Πάπα Ονώριο τον δεύτερο να δώσει την επίσημη αναγνώριση της εκκλησίας στο τάγμα του Ναού.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι το Τάγμα ευλογήθηκε και από τον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Ιεροσολύμων (πιθανώς έναν εκ των Συμεών τον δεύτερο, Σάββα πρώτο, Ιωάννη τον όγδοο).
Το Τάγμα του Ναού βασιζόταν σε μια πολύ κλειστή αδελφότητα ανδρών με αριστοκρατική καταγωγή. Η αδελφότητα αυτή συνοδευόταν από Ιππότες, ιπποκόμους, υπηρέτες και από μεγάλο αριθμό τεχνιτών και χειρωνακτών, τους οποίους και παραχωρούσαν οι βασιλείς στο Τάγμα.
Το Τάγμα απαλλασσόταν από φόρους και απολάμβανε δικαστική αυτονομία. Στις σχέσεις του με την εκκλησία δε, ήταν υπόλογο μόνο στον Πάπα.
Για να εισέλθει ένα υποψήφιος στο τάγμα του Ναού έπρεπε να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις. Καταρχήν έπρεπε να είναι τέκνο νόμιμου γάμου, ανύπανδρος, ενήλικας, ελεύθερος από δεσμεύσεις και χρέη και να μην είναι μέλος κάποιου άλλου Τάγματος. Έπρεπε δε να υποστεί ορισμένες δοκιμασίες όπως να περάσει μια μεγάλη περίοδο προετοιμασίας στην διάρκεια της οποίας θα έπρεπε να αποδείξει την ευσέβεια και την δύναμη του χαρακτήρα του. Επίσης ήταν υποχρεωμένος να παραδώσει όλη τη προσωπική του περιουσία στο Τάγμα.
Η σημαία των Ναϊτών, ένας κόκκινος σταυρός μέσα σε ένα λευκό και μαύρο πλαίσιο και η σφραγίδα του Τάγματος απεικόνιζε δυο ιππότες καβάλα στο ίδιο άλογο συμβολίζοντας τόσο την φτώχεια όσο και την συντροφικότητα τους.
Όχι πολύ καιρό από την ίδρυση του, το Τάγμα του Ναού έγινε μεγάλη δύναμη τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Ευρώπη. Η επιρροή και ο πλούτος τους αυξάνονταν συνεχώς όσο διαρκούσαν οι Σταυροφορίες. Απέκτησε φέουδα, εκκλησίες και κάστρα όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Κύπρος υπήρξε για ένα διάστημα ιδιοκτησία του τάγματος, ενώ στην Ελλάδα απέκτησαν 4 ιπποτικά Φέουδα.
Πολλοί γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών της Ευρώπης έσπευδαν να ενταχθούν στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών προτιμώντας την ασκητική ζωή του πολεμιστή-μοναχού από εκείνη του ευγενή χωρίς φέουδο.
Ο τεράστιος πλούτος και η δύναμη του, το έκαναν να μην υπολογίζει ούτε την πρωτοκαθεδρία του Πάπα. Τα υπέρογκα χρέη όμως που είχε προς το Τάγμα ο Βασιλιάς Φίλιππος της Γαλλίας ο επικαλούμενος Ωραίος, ήταν η αιτία να κατηγορηθούν οι Ιππότες ως αιρετικοί.
Διέταξε λοιπόν τη σύλληψη τους, την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307.
Τούτο οδήγησε στην διάλυση του Τάγματος και την δήμευση της περιουσίας του στη Γαλλία με αποκορύφωμα την καύση στην πυρά του τελευταίου Μάγιστρου, του Ζακ ντε Μολέ το 1314.
Υπάρχει η φήμη που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, ότι μόλις άναψαν οι φωτιές, ο Ζακ ντε Μολέ είπε τα εξής στο πλήθος: «η απόφαση που μας καταδικάζει είναι μια άδικη απόφαση, αλλά στον ουρανό υπάρχει ένα σεβαστό δικαστήριο, στο οποίο οι αδύναμοι δεν καταφεύγουν ποτέ μάταια. Στο δικαστήριο αυτό καλώ, μέσα σε 40 ημέρες, το Ρωμαίο Ποντίφικα. Ω Φίλιππε, βασιλιά μου , σε συγχωρώ, αν και ανώφελα, γιατί η ζωή σου είναι καταδικασμένη στο δικαστήριο του Θεού. Μέσα σε έναν χρόνο σε περιμένω και σένα».
Πράγματι, 3 εβδομάδες αργότερα, ο Πάπας προσεβλήθη από μια παράξενη ασθένεια και πέθανε, και ο βασιλιάς της Γαλλίας κατέρρευσε πριν περάσει καν ένας χρόνος σβήνοντας με φρικτούς πόνους.
Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν μόνο στην Γαλλία. Στις άλλες χώρες έγιναν κάποιοι διωγμοί σε περιορισμένες κλίμακες ανάλογα με το πόσο ο Πάπας επηρέαζε τους κυβερνώντες.
Παρά την άρση της Παπικής αιγίδας Ναιτικές ομάδες συνέχισαν να λειτουργούν σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στην Γαλλία μέχρι που το 1804 κατά αρχάς ο Μέγας Ναπολέων επέτρεψε την λειτουργία του Τάγματος εκ νέου, και το 1853 ο Ναπολέων ο τρίτος το ανεγνώρισε επισήμως, αίροντας έτσι την απόφαση του Φιλίππου πριν από 500 χρόνια.
Σήμερα το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού αποτελεί εκτός από Ιπποτικό θεσμό και ένα διεθνή ανθρωπιστικό φορέα όντας αναγνωρισμένο ως μη κυβερνητική Οργάνωση υπό ειδικό καθεστώς του ΟΗΕ και άλλων Διεθνών Οργανισμών.
Έχει πλούσια δράση σε δοκιμαζόμενες από πολέμους ή φυσικές καταστροφές χώρες και δη στην Αφρική.
Επίσης έχοντας σαν αποστολή του την στενή επαφή με την εκκλησία συμπαραστέκεται ποικιλοτρόπως στο έργο.
Μ. Προκαθήμενος:
« Τώρα θα ζητήσω από τον Μ. Πρωτοσπαθάριο να εγείρει το ξίφος ενώπιον της Ολομέλειας».
Μ. Πρωτοσπαθάριος:
Παίρνει το ξίφος από τον βωμό και στέκεται ενώπιον της ολομέλειας.
Μ. Προκαθήμενος:
« Ο Μ. Γραμματεύς να αναγνώσει τις σκέψεις για το Ξίφος».
Μ. Γραμματεύς:
Ατενίστε το ξίφος, το οποίο αποτελεί ένα σύμβολο της δικαιοσύνης και φέρει το σχήμα ενός σταυρού. Να γνωρίζετε ότι από αυτήν την στιγμή και στο εξής υποχρεούσθε να μάχεσθε εναντίον όλων όσων εκπηγάζουν από μία κακή ή κακόβουλη φύση.
Είσθε τώρα ένας υπερασπιστής της Βασιλείας του Χριστού και υποχρεούσθε να απωθήσετε όλους τους εχθρούς του. Υποχρεούσθε να απομονώσετε και να καταστρέψετε την διαφθορά, αλλά επίσης υποχρεούσθε να ενισχύσετε κάθε τι το οποίο εκπηγάζει από μια υγιή και καλή φύση.
Με αυτές τις δραστηριότητές σας υπηρετείτε το βασίλειο του Χριστού και προστατεύεσθε από την εικόνα του θείου υπερασπιστή μας, στον οποίο αποδίδεται εις τον αιώνα όλη η δόξα και η λατρεία.
Στην εικόνα του ξίφους εμπεριέχεται ένα υψηλής έννοιας μάθημα το οποίο επιβάλλεται να ενστερνιστείτε. Από το χώμα και τους βράχους της γης προέρχεται ο σίδηρος, ο οποίος δια μέσου μιας διαδικασίας υποβολής του σε υψηλή θερμοκρασία και σε επεξεργασία, απαλλάσσεται από την μόλυνση και τη σκουριά. Στη συνέχεια, ο σίδηρος αυτός, δια της υποβολής του σε ακόμη υψηλότερη θερμοκρασία και σε καθαρισμό γίνεται χάλυβας, ο οποίος διαμορφώνεται από το χέρι του οπλοποιού και αποδίδεται ως ένα όργανο μεγάλης αξίας. Το ξίφος διακοσμείται, γυαλίζεται και τοποθετημένο μέσα σε μία προστατευτική θήκη, γίνεται ένα όμορφο αντικείμενο, ιδιαιτέρως χρήσιμο στον Ιππότη ο οποίος θα το αποκτήσει.
Το αυτό ισχύει και για τον κάθε ένα από εμάς, ο οποίος έχει κληθεί να υπηρετήσει τον Θεό, απαλλαγμένος από την μόλυνση και τη σκουριά. Θα υπομείνουμε το πυρ του καθαρμού, όχι ως τιμωρία, αλλά με την ίδια έννοια της δημιουργίας του ξίφους, για να γίνουμε καθαροί, ισχυροί και χρήσιμοι συμφώνως προς το πνεύμα του Θεού. Αυτή είναι η ιπποτική αναζήτηση και η προσδοκία αυτών οι οποίοι έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του Θεού.
«Έτσι αδελφοί και αδελφές μου, υπομείνατε με υπομονή και αντοχή όλες εκείνες τις δοκιμασίες στις οποίες ο Θεός σας υποβάλλει κατά τη διάρκεια της ζωής σας, έχοντες την πεποίθηση ότι δεν είμαστε ξένοι προς τον Θεό αλλά είμαστε τα πλάσματά Του, τα οποία καλούνται να τον υπηρετήσουν. Και σας υπόσχεται ο Θεός ότι ο δίκαιος θα επικρατήσει.
Όπως λοιπόν το ξίφος, το οποίο θα πρέπει να διατηρείται καθαρό και γυαλισμένο, με ακονισμένη λεπίδα και λαδωμένο το δέρμα της θήκης, τόσο εμείς επιβάλλεται να διατηρούμεθα καθαροί στο σώμα και στο πνεύμα, πνευματικά ακονισμένοι δια μέσου της άσκησης, της προσευχής και της μελέτης και γυαλισμένοι και λαδωμένοι δια μέσου των συχνών φιλανθρωπικών πράξεων. Όπως το ξίφος, το οποίο αναρτά στην πλευρά του ο αντάξιος Ιππότης του Χριστού, έτοιμος να το σύρει δια της ικανότητός του να υπερασπίζει το δίκαιο, έτσι εμείς ως άτομα γινόμεθα τοξίφος στο χέρι του Θεού. Κατανοήσατε κάθε ένας από εσάς ότι δια του ξίφους μπορείτε να αποβείτε άξιοι ενώπιον του Θεού».
Μ. Προκαθήμενος:
Σεβαστέ Διοικητά παρουσιάσου ενώπιον μου.
(Ο Διοικητής μετακινείται και στέκεται ενώπιον του).
Μ. Προκαθήμενος:
«Γνωρίζω ότι είναι παρόντες εκείνοι που θα ενταχθούν στις τάξεις μας ως Δόκιμα μέλη του Τάγματος».
Διοικητής:
«Έτσι είναι Εξοχώτατε»
Μ. Προκαθήμενος:
«Πολλοί επιθυμούν να ενταχθούν ως Ιππότες και Αρχόντισσες του Τάγματος. Όσοι εξ αυτών έχουν την κατάλληλη ηλικία ονομάζονται Δόκιμοι και υποχρεούνται με την καθοδήγησιν ενός Ιππότη ή μιας Αρχόντισσας να καταστούν άξιοι να λάβουν τον Σταυρό του Τάγματος.
Τούτο δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ικανοί. Πολλοί εξ αυτών θα εγκαταλείψουν οικειοθελώς το Τάγμα στην πορεία του χρόνου και άλλοι θα εκδιωχθούν. Όσοι όμως ολοκληρώσουν τον κύκλο αυτό τότε θα είναι άξιοι της μεγίστης τιμής.
Ο Διοικητής, παρακαλώ να παρουσιάσει τους υποψηφίους σε αυτή την Σύνοδο».
Διοικητής:
«Οι Δόκιμοι θα παρουσιαστούν ενώπιον της Συνόδου όταν κληθούν».
(Ο Διοικητής διαβάζει το όνομα κάθε ενός από τους Δοκίμους. Όταν καλείται, κάθε Δόκιμος προσέρχεται στο Άδυτο παρατασσόμενος σε μια ενιαία γραμμή με τους άλλους και ατενίζει τον Μέγα Προκαθήμενο).
Μ. Προκαθήμενος:
«Διοικητά, αυτό οι Δόκιμοι έχουν την καλή μαρτυρία ότι είναι έντιμοι άνθρωποι χωρίς ποινικές ή άλλες καταδίκες, πιστοί Χριστιανοί, άξιοι οικογενειάρχες και επιτυχημένοι στην επαγγελματική τους ενασχόληση, έχουν δε τη διάθεση να υποστούν όλες τις δοκιμασίες προκειμένου να καταστούν ικανοί ώστε να τύχουν της υψίστης τιμής και αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα του όρκου που πρόκειται στο μέλλον να πάρουν;»
Διοικητής:
«Μάλιστα Εξοχώτατε»
Μ. Προκαθήμενος:
«Πολύ καλά Διοικητά»
«Είναι εδώ παρόντες οποιαδήποτε μέλη του παρόντος Τάγματος που έχουν αντίρρηση για οποιονδήποτε από τους Δοκίμους να ενσωματωθεί στις τάξεις μας;»
(Περιμένει για λίγα δευτερόλεπτα και μετά στρεφόμενος προς τους Δοκίμους)
«Επιλεχθήκατε κατ’ αρχάς να γίνετε αποδεκτοί ως δόκιμα μέλη του Τάγματος. Από σήμερα οφείλετε υπακοή εις τους νόμους του Τάγματος εις τας εντολάς των Αρχόντων και των Ιπποτών και περισσότερων όλων οφείλετε να διατηρήσετε την επιτυχημένη κοινωνική και οικογενειακή σας θέση και την βαθειά πίστη προς το Θεό».
«Δεν μπορείτε σήμερα να δώσετε κανένα όρκο προς το Τάγμα. Τούτο θα γίνει εν καιρώ όταν ο ανάδοχός σας Ιππότης ή Αρχόντισσα θεωρήσουν ότι ήλθε η κατάλληλη προς τούτο στιγμή. Αν κατά την πορεία του χρόνου αισθανθείτε ότι δεν θέλετε να συνεχίσετε είστε ελεύθεροι να αποχωρήσετε οικειοθελώς. Οφείλω επίσης να σας ενημερώσω ότι εάν κριθείτε ανίκανοι θα εκδιωχθείτε από τις τάξεις του Τάγματος. Εάν συμφωνείτε τότε αγγίξτε με τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού σας τη λάμα του ξίφους όπως θα ακούτε τα ονόματά σας».
(Οι Δόκιμοι επιβεβαιώνουν καθώς ο Διοικητής αναγιγνώσκει τα ονόματά τους)
Μ. Προκαθήμενος:
Επιλέγει τους Ιππότες ή τις Αρχόντισσες , αναλόγως του αριθμού των υποψηφίων Δοκίμων, που θα είναι οι ανάδοχοι
Οι Δόκιμοι μετά από επιλογή του Μ. Προκαθημένου βαδίζουν με την σειρά προς τον ανάδοχόν τους, υποκλίνονται, φιλούν το χέρι του και στέκουν πίσω του.
Ο Προκαθήμενος απευθύνεται προς τους Ιππότες και Αρχόντισσες ανάδοχους.
«Επιφορτιστήκατε με φορτίο βαρύ. Η εκπαίδευσις ενός Δοκίμου είναι ιδιαίτερα σοβαρή και ως εκ τούτου απαιτείται από εσάς να πετύχετε αυτό καταβάλλοντας όλες τις δυνάμεις σας αλλά παράλληλα να είστε και το φωτεινό παράδειγμα προς αυτούς. Αν κάποιος από τους Δοκίμους θελήσει να αποχωρήσει μην τον εμποδίσετε. Αν κάποιος αποδειχτεί ανάξιος απομακρύνετέ τον αμέσως από τις τάξεις μας. Πιστεύω ότι με τη βοήθεια του Θεού θα επιτύχετε στο έργο σας.»
Οι Δόκιμοι επιστρέφουν εις τις θέσεις των
Μετά ταύτα ακολουθεί το κλείσιμο της εισδοχής όπως και εις τις Ανοιχτές Συνεδριάσεις από την περιφορά του Ελεονομίου και μετά.